เกือบจะเหมือนเลยคะ

บรรยากาศไม่น่าอยู่

ใกล้เคียงกันนะคะ แต่ก็อดทนหน่อยนะคะ สู้ๆ

มีหนักกว่านี้ค่ะ...แต่ขอระบายแค่นี้ก่อน...เหนื่อยใจ....

โห๋...อึดอัดน่าดู...ที่ทำงานเราก็มี แต่เราก็คุยกะทุกคน (คุยแบบปกติ พอดีๆ)ไม่เปิดช่องว่างให้สนิทกะใครมากมาย ใครไม่มีเหตุผลเราก็โต้ตอบ(แรงด้วย) แต่ต้องมีเหตุและผล มันถึงจะเกรงใจ เถียงกันเสร็จก็คุยตามปกติ รับผิดชอบงานตัวเองไปอย่าให้ใครว่าเราได้เป็นพอ

พอดีอ่านเจอ...เลยอยากเก็บมาฝากน้องๆ
...9 วิธีสร้างกำลังใจในการทำงาน...
การทำงานย่อมมีปัญหาทุกคน ฝึกมองโลกในแง่บวกก็จะทำให้มีความสุขกับการทำงาน และควรแบ่งปันน้ำใจให้คนอื่นด้วย
1. ทุกคนมีปัญหาที่คล้ายกัน
ส่วนใหญ่ของคนทำงานไม่พึงพอใจกับงานที่ทำอยู่ แต่ก็ไม่ได้หมายถึงว่าเกือบทุกคนทำงานไม่ตรงกับความสามารถของตัวเอง คือคนส่วนใหญ่มักมีปัญหาคล้ายๆ กันในการต่อสู้ และไม่ได้จำกัดว่าต้องเป็นงานอะไรเพราะทุกคนมีพื้นฐานของปัญหาที่คล้ายๆ กัน จึงไม่ได้มีคุณคนเดียวที่มีปัญหา
2. อย่าคาดหวังกับสิ่งๆ เดียว
เรามักจะเลือกงานที่ดูโดดเด่น เช่น เงินเดือนสูงหรือตำแหน่งหน้าที่การงานดี หรือเป็นงานสนุกซึ่งความคาดหวังเหล่านี้อาจไม่ได้เป็นจริงอย่างที่หวัดก็ได้ จึงควรคิดเสียใหม่ว่า ความสุขที่ได้จากงานก็คือการได้พบเจอแต่คนนิสัยดีๆ แวดล้อมตัวเรา มีเจ้านายที่มีเมตตาและสถานที่ทำงานดี เมื่อเราไม่คาดหวังสูงเกินจริงเราก็จะไม่รู้สึกผิดหวัง
3. เข้าใจความหมายของคำว่า "เงิน"
บางคนคิดว่าเงินสำคัญเหนืออื่นใด แต่จากการศึกษาพบว่า เราหาเงินเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักคำว่าพอเนื่องจากเรามักเปรียบเทียบกับคนอื่นเสมอ และเราก็มักพบคนที่มีรายได้มากกว่าเรา แต่ถ้าใครทำงานโดยคิดว่ามีรายได้เพียงพอแล้ว ชีวิตก็จะมีความสุข
4. รู้จักการแบ่งปัน
การทำงานอย่างมีน้ำใจยอมรับซึ่งกันและกันและทำงานร่วมกัน สิ่งเหล่านี้เราสามารถทำได้ และเมื่อทำงานสำเร็จด้วยดีแล้วเจ้านายไม่ชื่นชม ก็อย่าน้อยใจหรือเสียใจ เพราะเป็นไปได้ว่ามีพนักงานมากมายจนเจานายไม่มีเวลามากล่าวชมทุกคน
5. อย่ามองหาความยุติธรรม
เมื่อเราต้องทำงานกับผู้คน ก็ต้องมีความไม่ยุติธรรมเกิดขึ้นบ้าง อย่าลืมว่ามนุษย์ไม่ได้มีความยุติธรรมที่เกิดขึ้นเองอย่างอัตโนมัติ แต่เกิดจากความเข้าอกเข้าใจกันมากกว่า การหางานที่มีความยุติธรรมจะทำให้เสียเวลาเปล่า เพราะมันไม่มีอยู่ เราจึงควรปลอบใจตัวเองบ้างว่า บางครั้งเราก็ได้ประโยชน์จากความไม่ยุติธรรมเหมือนกัน
6. ไม่อยากโดยเดี่ยวใช่มั้ย
การทำงานกับคนหมู่มากก็ต้องมีการกระทบกระทั่งกันบ้าง มีเสียงรบกวนและสิ่งอื่นๆ ที่รบกวนการทำงาน แต่เราก็ต้องทำใจเมื่อต้องทำงานกับผู้คน เพราะคงไม่มีใครอยากทำงานคนเดียว ที่ใดก็ตามที่มีมนุษย์ก็มักมีเรื่องเครียดๆ มาเป็นผงชูรสให้แก่ชีวิต แล้วเราก็น่าสิ่งเหล่านี้มาเป็นรางวัลให้แก่ตัวเองในแง่ที่ว่า เราไม่ได้โดดเดี่ยวเพียงลำพัง
7. เข้าใจพื้นฐานของชีวิต
บางคนมักมีปัญหาเดิมๆ ในการทำงานจนฝังรากลึกในชีวิตของเราและในชีวิตทำงานก็มีเรื่องเกิดขึ้นซ้ำๆ เสมอ จนกระทั่งเราเรียนรู้ปัญหาต่างๆ และตอบโจทย์ปัญหาเหล่านั้นได้ แต่ก็ต้องอาศัยเวลาและความกล้าที่จะสั่งสมประสบการณ์ต่างๆ จนเราเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
8. ความรู้สึกในด้านบวก
เราไม่ควรมีความรู้สึกในด้านลบกับใคร ความโกรธทำให้อารมณ์เป็นพิษ และเสียสุขภาพเราจึงควรเปลี่ยนความคิดเสียใหม่ เช่นเมื่อรู้สึกโกรธเพื่อนร่วมงานที่มาทำงานสายก็ให้คิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ลองฝึกความคิดในด้านบวกบ่อยๆ ก็จะทำให้เราเรียนรู้การจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง โดยไม่ปล่อยให้สิ่งแวดล้อมมาทำให้เราอารมณ์เสีย
9. ติดต่อกับคนอย่างถูกวิธี
การแสดงความก้าวร้าวมักส่งผลลบต่อตัวเรา โดยเฉพาะการนำมาใช้กับเพื่อนร่วมงานและเจ้านาย เพราะหากเราเอาตัวเราเป็นศูนย์กลางก็จะทำให้เราก้าวร้าวคนอื่น เพราะคิดว่าตัวเองถูกต้องเสมอแต่การอ่อนน้อม พูดจาประนีประนอมจะทำให้ได้รับความร่วมมือในการทำงานหรือการติดต่อกับผู้คนเป็นอย่างดี

...ยาวไปนิด...แต่ก็ได้ข้อคิดบ้างนะจ๊ะ

ขอบคุณนะคะ สำหรับข้อคิดดีดี

ก็มีเหมือนกันค่ะ ทำหน้าที่รับผิดชอบของเราให้ดีที่สุดค่ะ คุยกะทุกคน ถึงแม้ว่าบางคนไม่อยากคุยก็ตาม.... ฉีกยิ้มให้กะทุกคนแม้ว่าบางคนไม่ยิ้มตอบก็ช่าง....คิดซะว่าเราคงไม่ได้อยู่กะเค๊าไปตลอดชีวิตค่ะ...อีกหน่อยคงได้ไปที่ชอบๆ..เอ้ย...ที่ ที่ชอบกันหมดค่ะ...

ขอบคุณค่ะพี่แอนที่เอามาให้อ่าน...แต่บางคนเค้าไม่ได้คิดแบบนั้นสิค่ะ...ด่ากัน สัตว์นี้เต็มเผ่นพ่านไปหมดเลยค่ะ ใช้คำภาษาพ่อขุนรามคุยกันตลอด...แต่นั่นก็เป็นที่กุลุ่มเค้าเท่านั้น แต่กับคนอื่น เค้าบอกว่าหากเค้าไม่จริงใจกับใครเค้าจะพูดเพราะๆ สิ่งเหล่านี้ไม่น่าจะมาประพฤติในที่ทำงานเลย....ในห้องมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น ไม่ใช่ว่าเราจะเป็นคนพูดจาเพราะนะแต่ว่าควรให้เกียรติสถานที่ทำงานบ้าง...ทำงานที่ไหนไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อนเลย เคยเจอแต่ว่าผู้ใหญ่คุยกับลูกน้อง โอเค กูๆ มึงๆ ได้ แต่นี่กับผู้ใหญ่เค้าก็ไม่เว้นเลย เราพยายามที่จะคุยกันทั้งสองฝ่ายแล้ว เพราะเราไม่เลือกข้าง แต่เค้าก็ยังมองเราในแง่ร้ายอีก..ไม่เข้าใจค่ะ อึดอัด....

เป็นธรรมดาที่จะต้อง เกิดความอึดอัด
เพราะสิ่งที่เราต้องพบ ต้องเจอ มันเป็น
สิ่งตรงกันข้ามกับที่เราอยากจะให้เป็น
สังคมแบบนี้ มีทุกที่ครับ ไม่มากก็น้อย
สิ่งที่ทำได้ก็คือ จะอยู่กับสังคมแบบนี้
อย่างไรต่างหาก หากว่าจำเป็นต้องอยู่
จนกว่าจะหาสังคมที่ดีกว่านี้อยู่...
สิ่งเดียวที่ควรทำก็คือ ไม่ควรคิดว่าจะ
ทำอย่างไรที่จะห่างไกลจากสังคมนี้
ให้คิดว่า ณ วันนี้ ในปัจจุบัน เราควรจะ
ทำอย่างไรในการใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่น ๆ
ที่ต้องคุย ต้องทำงาน ต้องร่วมงานด้วย
อย่างน้อย ๆ ก็เป็นการใช้ชีวิตที่ล้ำค่า
ที่สามารถอยู่ท่ามกลางในสิ่งที่ตรงกันข้าม
กับสิ่งที่เราต้องการจะให้เป็น
ผมเชื่อว่า เมื่อเราผ่านสิ่งนี้มาได้ แล้วใน
วันนั้น เมื่อเราย้อนมามองข้างหลังแล้ว
เราจะเห็นได้ว่า คุณค่าในชีวิตของเราได้
เพิ่มมากขึ้นไปอีกขั้น จงรอวันนั้น...
ขอเป็นกำลังใจให้ต่อสู้กับอุปสรรค ปัญหา
ที่อยู่ตรงหน้า อย่างเข้มแข็ง เพื่อรอชัยชนะครับ ...

ในแผนกก็มีแต่ควายกับตัวเงินตัวทองเต็มไปหมดเหมือนกัน เหมือนอยู่ในสนามรบเลย

แรงส์ นะยะ คุณภา ส่วนเราก็เจอมาเยอะ ตอนนี้ก็ตั้งใจทำงานและก็รอสรรพากรแรียกบรรจุ แต่ว่าเมื่อไหร่ น่่าาาาาา

นิ่งไวค่ะ

ของเราก้อไม่รู้จะบรรยายยังไงหมด เบื่อมาก บางครั้งคิดถึงจะลาออกให้รู้แล้วรู้รอด แต่ยังมีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆคอยให้กำลังใจให้สู้ อดทนต่อไปอีกนิดเพราะตอนนี้ก้อสี่เดือนแล้วให้ผ่านทดรองราชการแล้วคงจะหาทางไปให้ไวๆ ให้พ้นจากตรงนี้ (แต่ไม่รู้ว่าจะหนีเสือปะจระเข้รึป่าว ฮึ) คงไม่ต่างกันสักที่ เพียงแต่จะมากน้อยแค่ไหน สงสัยต้องทำใจอย่างเดียวค่ะ
เป็นกำลังใจให้กันและกันต่อไปนะจ๊ะเพื่อนๆสอบดี อดทน สู้ๆค่ะ

ขันติ ขันติ ขันติ ท่องเอาไว้ค่ะเพื่อนๆ

เจอเหมือนกันคร่า โดนหนักทั้งหัวหน้าจิก พี่ๆรอบข้างจิก ท่องไว้ขันติๆ เลิกงานแล้วก็หารัยทำครายเครียด เราไม่ได้อยู่กะเขาตลอดสี่สิบสี่ชั่วโมง ^^

เป็นเหมือนกันค่ะ....แต่เราเข้าข้างหัวหน้าอ่ะ5555+เด๋วหัวหน้าประเมินให้น้อย....เผอิญเราไม่ชอบคนนั้นด้วยนิสัยไม่ค่อยดี...ไม่รับความคิดเห็นคนอื่น ไม่เคยโทษตัวเองว่าผิด...มาโทษแต่เรา...เราก็เลยบอกเค้าว่า"ผิดเป็นกู"555+เค้าก็เลยอึ้งไปเลย

ขอบคุณทุกประสบการณ์ที่เอามาแชร์กันค่ะ คิดว่าเป็นที่ทำงานพี่คนเดียว...ละเหี่ยใจค่ะ...บรรยากาศอึดอัด..ไม่คุยกันไม่พอแถมยังประชดประชันกันอีกไม่เลิก...กะว่าจะอยู่สัก 2 ปีค่อยย้าย สงสัยงานนี้มีหวังพ้นทดลองงานแล้วไปเลยแน่ๆ อิอิ

สิ้นเดือนนี้ก็พ้นแล้ว..เฮ้อ..

ขอให้ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด คนอื่นถือว่าเป็นรสชาดของชีวิต..อย่าไปยึดตัวกู ของกู..ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะค่ะ

ขอถามหน่อยนะคะ คือว่าพึ่งผ่านโปรทดลองงาน 6เดือน ถ้าเราลาออกเดือนที่ 7 เราจะได้ใบรับรองการทำงานมั้ยคะ

ได้จ้า...แต่มันก็อยู่ที่บริษัทแหละว่าเค้าจะให้หรือเปล่า....แต่อย่าลืมบอกเค้าล่ะว่าไม่ต้องระบุเงินเดือน....เด๋วจะไปเรียกร้องจากที่อื่นไม่ได้มันจะเศร้านา

นึกว่าเป็นอยู่คนเดียว...เพื่อน ๆ พี่ ๆ คนอื่น ๆ ก็เจอปัญหานี้เหมือนกัน..อยากไปให้พ้น ๆ ...ตอนเป็นลูกจ้างหน่วยงานราชการ จะทำไรขรก.ก็จะบอกว่า แค่ลูกจ้าง..พอตอนนี้เป็นข้าราชการ (แต่อายุน้อยกว่าลูกจ้างที่ทำงาน) ก็โดนกดดันจากพวกที่อยู่ก่อน หาว่านู๋อายุน้อย..ทำไรยังไม่ได้มาก ...แต่อยากบอก...นู๋สอบบรรจุได้ค่ะ..ได้โดยความรู้ ไม่ได้ซื้อ หรือขอใครมาเป็น (((( ขอระบายด้วยอีกคน

>>> รอหน่วยงานอื่นเรียกไปบรรจุ..จะได้ไปให้พ้น ๆ ที่นี้สักทีี

ใครอยู่สรรพากรระวังขึ้นคานนะ เพราะเห็นมาเยอะ

มีแบ่งพรรค แบ่งพวกเหมือนกัน แต่ไม่เยอะ บรรยากาศก็ Ok อยู่ค่ะ..มีความเกรงใจกันอยู่บ้าง ถือว่าดีกว่าหลาย ๆ ที่นะค่ะ..ก็เป็นกำลังใจให้ทุกคนล่ะกันนะค๊ะ...

ขอบคุณเพื่อนชาวสอบดีทุกคนที่มาเล่าประสบการให้น้องรุ่นหลังที่รอบรรจุ ได้รับทราบ ทำให้ได้สัจธรรมว่า คนเรานี้ มีทุกข์ตลอดเลยนะ คนที่สอบไม่ได้ ก้อทุกข์ที่ไปสอบไม่ได้ คนที่สอบได้แล้ว ก้อทุกข์ว่าเขาจะเรียกถึงมั้ยน้า..คนที่เรียกไปบรรจุแล้วก้อทุกข์ที่อยู่ไกลบ้าน ไกลครอบครัว แถมมาเจอที่ทำงานที่ไม่ล่ายหลั่งใจอีกซะงั้น...เฮ้อๆๆๆ...แต่ยังไงก้อให้กำลังใจคนที่ทำงานนะค่ะ ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ขอให้คิดเสียว่า..มีงานทำ มีตังค์ใช้ ดีกว่าว่างงาน..นะค่ะ