10 อันดับสิ่งของสมองจี๊ด

ธรรมชาติข้อหนึ่งเกี่ยวกับสิ่งของหลายชนิด คือนอกจากเกิดมาเพื่อเป็นสิ่งของแล้ว ยังเกิดมาเพื่อเป็นสมบัติบ้า … หมายถึง สมบัติที่พร้อมทำให้เป็นบ้าอย่างเหลือเชื่อ เมื่อเวลาต้องการแล้วดันเสื่อม เจ๊ง พังหรือหาไม่เจอ เพราะยามใดไม่ต้องการ มันจะรีบหมดประโยชน์ ไร้ค่า ไร้ความหมาย ไม่ติดค้างหลงเหลืออยู่ในโฟลเดอร์ความใส่ใจเลยแม้แต่น้อย รอวันกลับมาก่อปัญหาให้ชีวิตกลียุคเอาทีหลัง เวลานึกอยากเรียกใช้คราวหน้า (เมื่อไหร่ไม่รู้ …. แน่สิ ใครจะรู้ล่ะ)

สิบอันดับต่อไปนี้คือ วัตถุใกล้ตัว แสนกวนตีนที่นำความหงุดหงิดมาสู่เรานับครั้งไม่ถ้วน! (เพราะความจำเป็นเป็นช่วงๆ และอีกหลายช่วงก็ไม่จำเป็น!)

10. กุญแจบ้าน … ค่อนข้างเป็นปัญหาปัจเจก บอกไว้ก่อน … บางคนก็เจอซ้ำซาก ขณะที่บางคนกลับเฉยๆ แต่ไม่พูดถึงไม่ได้ สำหรับผมถือว่าโคตรคลาสสิก … พี่ชายอธิบายว่าสาเหตุเกิดจากความโง่ส่วนตัว อย่างน้อยอาทิตย์ละสี่วันที่ต้องหากุญแจบ้านไม่เจอตอนจะออกจากบ้าน เดินรื้อค้นเป็นควายหาย ตกลงกูเอาไปแหมะไว้ไหนกัน คล้ายๆ สมองสั่งลบความทรงจำเกี่ยวกับมันทันทีที่วาง … ขนาดลงทุนซื้อตะขอมาติดผนังไว้ข้างประตูสำหรับแขวน ยังอุตส่าห์หาย (ก็ไม่เคยแขวน) … ล่าสุดกะว่าจะห้อยคอไว้กันลืม แต่คงไม่ดี เดี๋ยวสุดท้ายก็ลืมอีกว่าแขวนไว้ที่คอ

9. คู่มือ … ลูกค้าส่วนใหญ่มักยืนตั้งใจฟังพนักงานอธิบายขั้นตอนใช้งานเบื้องต้นอย่างจริงจัง เวลาไปซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้า สินค้าเทคโนโลยี และกลับบ้านพร้อมความมั่นใจว่าตัวเองรู้หมดทุกซอกมุม พร้อมใช้งานได้ชัวร์ … จริงๆ เราไม่รู้หรอกว่าถ้าทะลึ่งเกิดเหตุประหลาดนอกเหนือที่พนักงานสอนเพียงแค่สิ่งเดียว เราจะใบ้แดกทันที (มันสอนใช้แต่ไม่สอนแก้) ทุกคำตอบบรรจุไว้ในคู่มือครับ คู่มืออยู่ในกล่องครับ … แต่โยนกล่องทิ้งไปแล้ว! ซื้อเสร็จ แกะเสร็จ ทิ้งเลย … ถามว่าจะยังไงต่อ? ลำพังมีคู่มือ กางอ่านกันหน้าต่อหน้ายังไม่ค่อยรู้ภาษา … มันไม่เคยมีคุณค่าจนกว่าปัญหาจะเกิดจริงๆ

8. บิล / ใบเสร็จ …. “กรุณาเก็บใบเสร็จเอาไว้จนกว่าจะได้รับสินค้านะคะ” / “แสดงบิลค่าชำระครั้งล่าสุดกับเจ้าหน้าที่ กรณีเกิดข้อผิดพลาดค่ะ” …. มีที่ไหนกันล่ะของแบบนั้น จ่ายเสร็จไม่ขยำทิ้งก็ซุกลืม ยกเว้นพ่อผมซึ่งเก็บสะสมทุกชนิดบิลย้อนหลังอย่างต่ำหกเดือน นอกนั้นก็ไม่เคยมีใครใส่ใจเก็บของพวกนี้ … จนกว่าวันดีคืนดี เราจะพยายามหาหลักฐานไปเถียงกับประปา หรือการไฟฟ้าว่าไม่เคยค้างจ่าย เดือนที่แล้วกูก็เสียนะ … เมื่อนั้นล่ะ

7. รูปติดบัตร … ถ่ายใหม่แม่งทุกครั้ง ครั้งละสิบสองใบ ไม่เคยใช้หมด จบลงที่หายตลอด บางทีระยะเวลาเรียกใช้ห่างแค่ไม่กี่เดือน รูปสีเหมือนกัน ไซส์เท่ากัน แต่ต้องไปถ่ายใหม่อีกแล้ว เพราะไม่รู้เอาของเก่าไปยัดเก็บที่หลืบไหน … แต่ทีเวลาไม่ต้องการนะ ดันเผลอคุ้ยเจอร่วมสิบถุง เก่าตั้งแต่สมัยเข้าอนุบาลยันเรียนจบ พอเอามาเรียงดูพบว่าเพลินมาก เหมือนได้เห็นพัฒนาการหน้าตาตัวเอง ซึ่งก็ … ไม่เคยพัฒนาแต่อย่างใด

6. เข็มซิมไอโฟน ใครไม่ได้ใช้โทรศัพท์แห่งศตวรรษที่ 21 เช่น ไอโฟน อาจไม่รู้ว่าไอโฟนมีเข็มเล็กๆ ซึ่งมองเผินๆ เหมือนคลิปหนีบกระดาษ ที่สตีฟ จ็อบส์ อุตส่าห์คิดค้นเผื่อสำหรับจิ้มลงไปในช่องใส่ซิมเพื่อให้มันเด้งออกมา … เข็มซิมมีตำแหน่งเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อยในกล่อง แต่ว่ากันว่าประมาณ 80% ของผู้ถือครองไอโฟน มีโอกาสได้ใช้คุณสมบัติของเข็มนี้ไม่เกินสามครั้ง นอกนั้นอาศัยพึ่งพาไม้จิ้มฟัน เข็มหมุด หรือวัตถุอันมีสัณฐานใกล้เคียงมาแยงแทนตลอด เพราะเรา … ทำมันหาย! หายเมื่อไหร่อย่าถาม การถือโทรศัพท์ทุกวัน ไม่ได้แปลว่าจะถือเข็มซิมทุกวัน ฟังดูไม่ค่อยสำคัญ อย่ามีธุระต้องแงะซิมขึ้นมาก็แล้วกัน

5. ที่คั่นหนังสือ … ประโยชน์มันอาจจะน้อยจนเราลืมใส่ใจ เพราะถึงพนักงานจะช่วยสอดไว้ในเล่มทุกครั้งที่ซื้อ แต่ปรากฏการณ์หูหมาตรงมุมหนังสือก็ยังคงมีอยู่ โดยให้เหตุผลชั่วๆ ว่า “หาที่คั่นไม่เจอ ไม่รู้ปลิวไปไหน” … (บางทีปัญหาอาจไม่ได้อยู่ตรงที่คั่น แต่อยู่ตรงสันดานมากกว่า?) ริจะเป็นนักอ่านที่ดี พึงเริ่มจากการมีที่คั่นหนังสือเป็นของตัวเองก่อนนะครับ

4. กาวตราช้าง … กาวที่ประเสริฐสุดในสามโลก สรรพคุณตรงตามชื่อ สามารถติดช้างติดม้าได้หมดตามต้องการ ทว่ากาวเทวดานี้ก็มีความกวนตีนซ่อนเร้นไม่ใช่เล่น การบีบใช้เท่าไหร่ก็ไม่ยอมหมดในหนแรกที่แกะจนต้องเก็บแก้เสียดาย ไว้ใช้หนหน้าทั้งที่หลอดยาวแค่นิ้วก้อย ชวนให้รู้สึกอยากยกย่องเชิดชู … แต่พอสองสามวันผ่านไป หยิบขึ้นมากะจะติดเกือกซักหน่อย เราก็อดจะสรรเสริญไม่ได้ว่า “กาวเหี้ย!” … มึงแข็งไวไปมั้ย ข่าวว่ามีจุกสีส้มปิดเสียดิบดี แล้วนี่อะไร … แข็งเหมือนถูกเปิดมาเป็นชาติ … หงุดหงิดมาก ไร้ความหมายเมื่อเลิกใช้จริงๆ

3. เตาบาร์บีคิว … เข้าเกณฑ์หัวเรื่องที่สุด ไร้ความหมายทันทีเมื่อเลิกใช้อย่างแท้จริง เตาบาร์บีคิวเป็นเตาที่ดัดจริตประมาณหนึ่ง ทั้งแบบสุมถ่านหรือแบบไฟฟ้า อรรถประโยชน์น้อยกว่าเตาถ่านอีก แต่แพงมาก มีคำพูดบอกต่อมาว่าเตาทำนองนี้มีอาถรรพณ์ เอาแบบเห่อๆ เลย เต็มที่ไม่เกินสามหนที่เราจะอยากใช้มัน เรียกว่าบ้านไหนย่างทุกอาทิตย์ ย่างทุกเดือน ย่างเป็นกิจวัตรได้ ถือว่าล้างอาถรรพณ์ เทพมาก … สามปีผ่านไปพอเกิดอารมณ์สุนทรีย์อยากปิ้งย่างขึ้นมา อุเหม่ … สนิมเกาะเสียจนแค่เดินผ่าน อาการบาดทะยักคงกระโดดใส่

2. ไฟฉาย / เทียน … อธิบายง่ายๆ ไม่มีใครนึกถึงเทียนและไฟฉาย จนกว่าไฟจะดับ … ดับครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ยังจำไม่ได้ นับประสาอะไรกับจำแหล่งเก็บเทียน ยิ่งใครมีบ้านเป็นรังตุ่นก็อย่าหวังจะหาเจอ … เข้าใจใช่มั้ย

1. ร่ม … ถวายท็อปแรงค์กิ้งให้ไปเลย ชนะทุกสรรพสิ่ง … วัตถุช่วยชีวิตมวลมนุษย์เวลาฝนตกหรือแดดออก สถานการณ์อย่างนี้ ใครมีจิตเมตตา หยิบยื่นร่มโง่ๆ ให้ซักคัน เราจะปลาบปลื้มประหนึ่งเขาออกปากยกมอบบ้านพร้อมที่ดิน … แต่คุณูปการข้างต้น มลายหายวับอย่างน่าใจหายทันทีเมื่อโผล่หน้าออกนอกอาคารแล้วพบว่าฝนหยุดตก แดดร่มลมตก เราทุกคนเดินจากไปโดยแขวนร่มทิ้งไว้ตรงประตูทางเข้า และไม่มีใครคิดมาตามทวงคืน … (น่าเศร้า)

ถึงสมัยนี้จะมีร่มมินิ คันเล็กๆ พับเก็บใส่กระเป๋าสะดวก หมดกังวลเรื่องเสียลุคเพราะลำบากกระเตงร่มใหญ่ๆ เหมือนไม้เท้าคุณทวด แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น … พกยากหรือง่าย ไม่เกี่ยวข้องกับการลืมร่มแต่อย่างใด

ทำไมถึงพูดเรื่องนี้น่ะเหรอ … เพราะตลอดทั้งเดือนนี้ ผมทำร่มหายมาสามคันแล้วน่ะสิ!!! (เฟลอย่าบอกใคร)

ข้อมูลจาก http://www.thairath.co.th โดย น้าเน็ก
13 ตุลาคม 2555, 05:30 น